Rola mikroflory pyłku roślin wiatropylnych w etiopatogenezie astmy

Radosław Śpiewak

Zakład Aerobiologii i Alergologii Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie

Źródło: Śpiewak R. Rola mikroflory pyłku roślin wiatropylnych w etiopatogenezie astmy. Int Rev Allergol Clin Immunol 1996; 2 (Supl 2): 6.

W ramach badań nad udziałem mikroflory alergennego pyłku roślin wiatropylnych w etiopatogenezie astmy pyłkowej przeprowadzono mikrobiologiczną analizę pyłku żyta, bylicy, brzozy, leszczyny i olchy. Oceniono ponadto zawartość w pyłku endotoksyny - silnego immunomodulantu pochodzenia bakteryjnego. Badania mikrobiologiczne pyłku wykazały obecność mezofilnych bakterii Gram-ujemnych w średnim stężeniu 8500 cfu/mg, Gram-dodatnich bakterii mezofilnych (5500 cfu/mg), termofilnych promieniowców (7125 cfu/mg) oraz grzybów (16875 cfu/mg). Bakterie Gram-ujemne z jednym wyjątkiem należały do gatunku Pantoea agglomerans (Erwinia herbicola). Termofilne promieniowce w przeważającej większości należały do gatunku Thermoactinomyces thalpopilus, grzyby - do gatunków Alternaria tenuis, Cladosporium herbarum oraz do rodzaju Penicillium. Wymienione mikroorganizmy znane są jako źródła silnych alergenów. Zawartość endotoksyny w pyłku roślin wiatropylnych wahała się w zakresie od 3,75 do 37,50 ng/mg i wyniosła średnio 10,78 ng/mg pyłku. Jest to stężenie wyższe od stężenia endotoksyny w kurzu domowym, które Michel i wsp. (1991) uznali za istotny czynnik patogenetyczny w astmie na tle alergii na kurz domowy.

Powyższe obserwacje są przesłankami dla hipotezy, że bakterie i grzyby obecne w pyłku mogą być źródłem antygenów i/lub innych substancji o działaniu modyfikującym czynność układu immunologicznego w fazie uczulania na antygeny pyłku a także w przebiegu reakcji alergicznej podczas kolejnych kontaktów chorych na astmę z uczulającym pyłkiem.

For personal use only. © Radoslaw Spiewak.

Contact Dr. Spiewak Back to the list of abstracts Website's front page